Yedi Adalar Körfezi’nin kuzey doğusundadır. Etrafı çam ormanları ile çevrilidir. Sonunda denize dökülen bir azmak ve arkasında düz alanlar bulunur.

Lodos hariç tüm rüzgarlara korunaklıdır. Koy derindir, ancak kuzeyde sığlaşır.

Koya girişte, kuzey yamaçların hemen kuytusunda korunaklı bir alan vardır. Buraya 14-17 metre demir atılıp, karadan koltuk alınır. Buradan başlayıp 250 metre kuzeye doğru devam eden yamaç en korunaklı kısımdır. Birçok tekne bu alana kıçtan kara bağlanırlar. Bu kıyının sonunda içe doğru bir girinti bulunur. Bu girinti esas Küfre Koyu’dur. Burası, 4-5 teknenin 7-10 metrelere demir atıp koltuk alabilecekleri korunaklı bir koydur. Kıyıya kadar derinlik devam eder. Kıyıda sandallar için tahta bir iskele vardır.

Küfre Koyu’nun doğu kıyıları korunaklı değildir. Azmağa doğru sığdır.

Kuzey yamaç üstlerinden başlayıp devam eden bir yangın yolu vardır. Bu yol, kıvrıla kıvrıla, büyüye küçüle, tepelere çıka ine, 13 kilometre sonra Datça-Marmaris yolu üzerindeki Değirmenyanı’na bağlanır.

Azmağın bulunduğu yerde iki restoran vardır. Bunlara ya yürüyerek ya da botla gidilebilir. Aile işletmeleridir. Azmağın üstünden geçip, düz alandaki bahçelere, zeytinliklere gelinir. Küçük evler, seyrek yerleşim alanlarında Küfre’nin sevimli simaları yaşar. Bir zamanlar buralarda yaşayan Kambur Kemal’in yerini Papaz almıştır. Kedileriyle, köpekleriyle, zaman zaman papağanlarıyla ağaçların altındaki küçük kulübesinde yaşar, deniz yolcularını ağırlar, sohbet sofraları kurar. Genelde içkiyi fazla kaçırınca kuşları kedilere kaptırır. Her gittiğinizde papağanların değişmesinin sebebi budur.